0
3009
Kiedy lekarze dentyści pytają pacjentów jakie są ich wymarzone zęby najczęściej odpowiadają oni, że chcieliby aby były równe i białe. Są to bardzo ważne cechy ale okazuje się, że nie jedyne, gdyż na odbiór naszego uśmiechu za "ładny" wpływa również to co je otacza. Tłem dla naszego uśmiechu są przecież wargi i zadbana skóra, które często w myśleniu o uśmiechu traktujemy po macoszemu. Aby nadać naszemu uśmiechowi dobrego efektu często wystarczy już pomalowanie ust czerwoną szminką, co podkreśla na zasadzie kontrastu biel naszych zębów. Jednak to nie wszystko aby nasz uśmiech był idealny, o czym mówią eksperci Specjalistycznego Centrum Stomatologii 4dent Dorota Stania.
Twarz
Lekarze stomatologii posługują się wieloma wytycznymi, które opisują proporcje twarzy oraz harmonijny uśmiech. Oczywiste jest, że są to zasady, które bardzo trudno odzwierciedlić w pełni u każdego pacjenta, ale ich znajomość pozwala na osiągnięcie maksymalnie zadowalającego efektu estetycznego. Analiza zewnątrzustna twarzy zawiera ocenę linii symetrii - pionowej prostej dzielącej twarz na stronę prawą i lewą. W idealnej twarzy pokrywa się ona z linią pośrodkową zębów. Nie oznacza to jednak, że nasz uśmiech jest nieestetyczny jeśli nie spełnia tego parametru. Dopuszczalne jest nawet kilkumilimetrowe odchylenie, pod warunkiem, że linia dzieląca siekacze jest równoległa do linii pośrodkowej (fot. 1). Kolejna zasada to równość trzech odcinków twarzy: górnego, środkowego i dolnego (fot. 1). Ich granice to linia owłosienia głowy, linia brwi, dolna krawędź nosa i dolna krawędź bródki. Twarz uznawana jest za harmonijną jeśli linia brwi, kątów ust i skrzydełek nosa są do siebie równoległe, a linia symetrii twarzy jest do nich wszystkich prostopadła.
Na początek zęby
W analizie wewnątrzustnej jako pierwsze lekarze dentyści poddają siekacze przyśrodkowe szczęki, tak zwane "jedynki". Większość doniesień naukowych sugeruje, że szerokość siekaczy centralnych stanowi 75-80% ich długości. Jeżeli celem leczenia jest również odmłodzenie pacjenta należy zadbać o to aby w pozycji spoczynkowej żuchwy brzegi sieczne były widoczne w zakresie 1-5mm spod wargi górnej (fot. 2). Uśmiech jest odbierany za tak zwany "pozytywny" jeśli linia wykreślona przez brzegi sieczne zębów szczęki jest zgodna z krzywizną dolnej wargi. Kolejnym krokiem jest ustalenie wielkości drugich siekaczy bocznych tzw. "dwójek", które powinny być krótsze i węższe od "jedynek". Kły – zęby trzecie szczęki korelują z wielkością "jedynek". Aby lekarz mógł dokonać powyższej analizy uśmiechu w gabinecie stomatologicznym wykonywany jest komplet fotografii cyfrowych. Usytuowanie i zachowane proporcje samych zębów to tzw. estetyka biała. Wiele jej aspektów można skorygować stosując leczenie protetyczne jak i zachowawcze. Lekarze wykonują więc często korony porcelanowe na podbudowie z tlenku cyrkonu, licówki oraz małoinwazyjne odbudowy materiałem kompozytowym.
Co wokół zębów
Poza estetyką białą we współczesnej stomatologii znaczna uwaga przykładana jest do kształtu girlandy dziąsłowej czyli tzw. estetyki czerwonej. Rodzajem zaburzenia kształtu dziąsła są recesje dziąsła. To nic innego jak przesunięcie brzegu dziąsła w kierunku korzenia co powoduje jego odsłonięcie, a zęby wydają się wtedy za długie. Oprócz defektu estetycznego recesje dziąsłowe często manifestują się nadwrażliwością i próchnicą odsłoniętej powierzchni korzenia oraz stanem zapalnym brzegu dziąsła w związku z akumulacją płytki nazębnej w tej okolicy. Przyczyną ich powstawania jest cienka blaszka kostna, cienki fenotyp dziąsła czy nieprawidłowe położenie zębów. Na powyższe uwarunkowania anatomiczne często nakłada się traumatyczne szczotkowanie zębów, przewlekłe stany zapalne dziąsła, przeciążenia zębów oraz kolczykowanie warg i języka. W codziennej praktyce najczęściej spotykamy się z zachowawczym leczeniem recesji dziąsłowych co wiąże się z założeniem w ich miejscu wypełnienia światłoutwardzalnego. Nie pozwala to jednak na przywrócenie odpowiedniego kształtu girlandy dziąsłowej, a więc nie zawsze wpływa pozytywnie na wygląd naszych zębów.
Aby przywrócić odpowiedni kształt dziąsła konieczne jest wykonanie zabiegu z zakresu mikrochirurgii periodontologicznej. Lekarz periodontolog po dokładnym badaniu wybiera odpowiednią metodę zabiegową. Zabieg chirurgii plastycznej dziąseł przeprowadzany jest w znieczuleniu miejscowym - takim samym jak leczenie próchnicy. Zabieg polega na przesunięciu dziąsła do odpowiedniego poziomu czyli szyjki zęba. Dodatkowo dziąsło jest pogrubiane poprzez pobranie przeszczepu tkanki łącznej z podniebienia co czyni go bardziej odpornym na urazy.
Kiedy uśmiech jest zbyt szeroki
Innym problemem jest tak zwany uśmiech dziąsłowy, czyli zbyt duże manifestowanie dziąseł podczas uśmiechu. Przy wysokiej linii uśmiechu widoczny pas dziąsła nad koronami zębów jest akceptowalny estetycznie jeśli nie przekracza on 2-3 mm (fot. 3). Przyczyną tego defektu może być zbyt krótka lub nadmiernie ruchoma warga górna. W tym przypadku pomocne są zabiegi z zakresu medycyny estetycznej. Inną przyczyną jest tak zwane opóźnione pasywne wyrzynanie zębów - wówczas konieczne jest wykonanie zabiegu gingiwektomi, czyli wycięcia nadmiaru dziąsła. W zależności od indywidualnych warunków pacjenta często zabieg połączony jest z jednoczesna plastyką blaszki kostnej. Zabieg taki wykonywany jest w znieczuleniu miejscowym, dziąsło zaopatrywane jest szwami, a rekonwalescencja nie przysparza zwykle wiele problemów. Po zabiegu krótkie i kwadratowe korony zębów stają się dłuższe i bardziej smukłe.
Opisane powyżej metody korekty kształtu zębów powinny być dostosowane indywidualnie dla każdego pacjenta. Często rekonstrukcja uśmiechu wymaga leczenia interdyscyplinarnego łącząc zabiegi stomatologicznej mikrochirurgii plastycznej i implantologii z szeroko rozumianą stomatologią estetyczną (licówki, korony, nadbudowy estetyczne) i ortodoncją (Invisalign). Uśmiech to sukces, dlatego warto znać wszystkie metody na to, aby był jak najpiękniejszy i jak najzdrowszy!
Materiał przygotowały
Lekarz dentysta Patrycja Stelmańska-Bekus
Lekarz dentysta Sylwia Stelmańska
